Here we go again! Yep, we gaan hoe verrassend (weer) naar Amerika. What else? Dit keer gaan wij een roadtrip in Californië doen en heel veel mooie dingen zien! Wij zijn Wop, Esther, Shannon & Ashley. 2x maal 47 een keer 19 en 14. Uiteraard beginnen de voorbereidingen al maanden van te voren. Wij zijn enorme Amerika verslaafden, dus willen het maximale uit onze Amerika vakantie halen, maar wel in de juiste proportie.

Hieronder ons globale schema. Conclusie, dagen tekort! Maar he, een roadtrip is geen roadtrip zonder de nodige kilometers!

Californië 2019 – Aftellen – 24 uur en minder

Wij zijn nu definitief begonnen met aftellen! De Pre-vakantiestress, die al een tijd heerste in ons huis, is nu echt toegeslagen. Er wordt van alles gedownload op de nodig mobiele apparaten voor onderweg, de koffers worden gevuld en de ochtend van vertrek is strak gepland. De enige man in het huis bewaard de kalmte voor zover hij kan en heeft iedereen ingecheckt. We checken nog even deze handige tips voor vertrek. Wij hebben mooie stoelen op rij 19 van vlucht AA 0221. Morgen om 10:25 gaan wij letterlijk de lucht in om via Dallas te landen om 17.52 in San Diego te Californië!

Vanavond brengen wij onze ouwe dibbes Chico naar Tante Heidy, die ook (Samen met de buurman!) ons huis in de gaten houdt en de daar aanwezige waak(huis)dieren verzorgd. Eigenlijk staat alles al zo goed al klaar en zouden wij vandaag al weg kunnen. Maar, tja. Wie wil nou niet een dag eerder op vakantie…….

1e reisdag woensdag – San Diego

Om even over vijf  uur wordt het ouderlijk bed besprongen door de jongste telg. Degene die anders zoveel moeite heeft met opstaan roept vol overtuiging: ” Opstaan!  Er uit!  Vakantie!”. Kant en klaar en keurig gedoucht is zij in ieder geval klaar voor vertrek, nu de rest nog…

Bijna exact, volgens de avond van te voren gemaakte afspraak, zitten wij een minuut later dan gepland om 06:01 uur in de auto. Vervolgens arriveren wij een uurtje later bij “Move on Parking”, deze jongens gaan de aankomende weken op onze auto passen. In nog geen tien minuten rijden wij naar Schiphol en ongeveer een uurtje later hebben we alle verplichte oefeningen achter de rug. Ingecheckt, koffers ingeleverd, beveiliging en door de douane, soepeltjes dus. Wij zijn nog slechts een klein half uurtje verwijderd van het boarden op onze eerste vlucht. Genietend van een broodje en een bakje koffie bij de Starbucks houden wij het prima uit..

De vluchten verlopen prima, op tijd en zonder problemen. Aan boord vermaken wij ons met een aantal films en spelletjes. De tijd ‘vliegt’ zo goed als voorbij…  Bij de eerste tussenstop in Dallas, valt het ons op dat wij geen stempel meer krijgen in ons paspoort: “Only if you asking for” zegt de immigratie officier. ” Ja dat willen we” . Dus toch met stempels in ons paspoort ervandoor. Het is toch een soort van souvenir.

“Wat sta jij daar nou met je blije bakkes!” zegt Ashley tegen haar vader, als de koffers binnen 30 seconden van de band rollen, nadat wij gearriveerd zijn bij de bagageband. Binnen tien minuten zijn wij ook nog eens bij de autoverhuur-maatschappij, het loopt soepeltjes door. Althans, in de rij Q4 waar wij de auto konden uitkiezen staat helemaal geen auto! Na een melding bij het kantoortje wordt ons verzekerd dat er snel een auto aankomt. Nog geen vijf minuten later worden wij verrast met een KIA Sportage met alles er op en er aan. (Inclusief Apple carplay) Nog geen 4000 km op de teller.

In tien minuten rijden wij naar de GoodNite Inn, we krijgen kamer 251, ziet er prima uit. We springen alle vier even snel onder de douche, we hebben immers een lange reis achter de rug en kunnen wel een opfris-beurtje gebruiken. Tegen acht uur rijden wij naar Outback Steakhouse, beetje vast prik op de eerste vakantie dag. Blooming Onion vooraf! Na een lekkere (en vertrouwde) maaltijd merken we allen dat we toch min of meer bek af zijn. In ons thuisland zijn de meesten alweer onderweg naar hun werk. Als wij rond tien uur de hotelkamer weer binnenlopen duurt het ook niet lang meer voordat alle acht de ogen gesloten zijn,,,,,

Dag 2 – San Diego – Los Angeles

Ondanks dat wij gisteravond allen als een blok in slaap vielen beginnen de eerste verschijnselen van het einde van de slaapcycles zich al rond 03:00 te laten zien. Al met al weten wij het uit te houden tot 04:30, dan is iedereen wel weer wakker. Met negen uur tijdsverschil is dit ook niet zo gek, in Nederland is het tenslotte al half twee ’s middags.

Rond zes uur is iedereen zo goed als klaar. Er ligt een Denny’s om de hoek dus daar gaan wij even een ontbijtje scoren. Na het ontbijt even de nodige inkopen bij de dichtstbijzijnde Walmart en op naar de City of Angels! Los Angeles here we come!

Randy’s Donuts, deze roadside attraction was onze eerste stop vandaag. We hadden er immers al weer ruim twee uur rijden opzitten, dus een donut ging er wel in. Tjee,..  wat waren ze lekker, supervers! De torenhoge donut op het gebouw van Randy’s is gebouwd in 1952 en heeft een celebrity-status verdiend door te verschijnen in films, oa.in Mars Attacks! en Randy Newman’s “I Love LA”.

Met een donut in de maag begeven wij ons naar de volgende stop van vandaag: Beverly Hills en met name Rodeo Drive. We vergapen ons aan de auto’s die wij in ons hele leven niet bij elkaar gaan verdienen. Mercedessen, Bentley’s, Jaguars, Porsche, Tesla of Rolls Royce het maakt niet uit. Ze staan er en wij mogen er naar kijken. We kopen eigenlijk niets op Rodeo Drive, maar wij zijn enorm geschikt voor window-shopping. Ook bezoeken we een Louis Vuton tentoonstelling. Deze Franse modekoning showt zijn mooiste creaties en mogen wij de jurken gedragen door o.a. Taylor Swift en Madonna van dichtbij bekijken.

Tegen een uur of drie arriveren wij bij de wereldberoemde ‘ Walk of fame’ , sterren van Micheal Jackson tot The Mupppets (Hoewel deze twee toch niet ver uit elkaar liggen), bedekken de trottoirs dat langs Hollywood Boulevard en Vine Street loopt in Hollywood, waarop meer dan 2500 grote kleurige tegels in de vorm van een ster zijn aangebracht elk met de naam van een beroemdheid uit de wereld van film, televisie, radio, muziek en/of theater. Ashley fotografeert er op los en toont zich een ware papparazzi als ze alle beroemdheden op de gevoelige plaat vastlegt. We bezoeken nog even een van de vele souvenirwinkels waar wij naar buiten lopen met een koelkast-magneet. Ja, hij is keurig afgerekend! Na een kleine twee uur verlaten deze drukke toeristische trekpleister en begeven ons naar Lake Hollywood park voor een kleine picknick.

Bij Lake Hoilywood park heb je een van de beste uitzichten op het wereldberoemde Hollywoodsign. Op de weg er naar toe word Je gewaarschuwd dat er vanaf de aanrijroute ging toegang en./of zicht is op het Hollywood sign. Nou dit is er namelijk wel, deze zogenaamde waarschuwingsborden zijn geplaatst door de bewoners om toeristen op afstand te houden. Wat overigens maar mondjesmaat lukt.

Het verkeer in Los Angeles staat er om bekend dat het druk is, en dat mogen wij zelf ervaren als wij over 35 kilometer, bijna een uur doen. We zijn dus ook blij dat als wij om half zeven aankomen bij ons hotel. De kids lopen zo’n 30 van de 35 kilometer te schreeuwen om een frisse duik in het zwembad. Dat lukt, binnen tien minuten staan de dames, in badjas, klaar voor vertrek naar het dichtstbijzijnde zwembad. Na een uurtje houden we het voor gezien.

Inmiddels is het acht uur en moeten wij nog eten. Vandaag houden we het makkelijk. Het wordt een snelle hap bij de Taco Bell. Voor $29, zitten we alle vier vol! Het is net negen uur geweest, maar wel een lange leuke dag., de dames gaan languit op de super-zachte bedden van het Double tree hotel (kamer 1010) waar wij verblijven en de schrijver van dit verhaal sluit omstreeks tien uur zijn ogen. Benieuwd hoe laat morgen ochtend de eerste ogen weer open gaan.

Dag 3 – Los Angeles

Na een korte plas-onderbreking vannacht worden wij rond kwart voor zeven wakker. Wij hebben ons dus snel aangepast aan het tijdsverschil hier in Amerika. “Wie gaat er mee zwemmen!” roept Ashley. Veel respons krijgt ze niet. Gisteravond waren er nog allerlei wilde plannen om deze ochtend stipt zes uur, bij het openen van het zwembad, de eerste duik te nemen. Shannon (en Esther) houdt het bij een douchebeurt vanochtend en dat betekent dat Ashley onder het toeziend oog van haar vader (en de schoonmaakster) het hele zwembad voor haarzelf heeft! “Pap, hoe lang denk je dat ik onderwater op mijn handen kan staan?”  Superlang denk ik!, zegt pap.

De eerste stop van vandaag is in Downey, bij een van de oudste Mc Donalds van Amerika.  Leuk om te zien! Het was het derde McDonald’s-restaurant en opende op 18 augustus 1953. Geheel tegen onze principes in scoren wij hier een ontbijtje. We gooien de tank van de auto even vol, $3,49 per gallon. Voor nog geen twintig euro kunnen we weer een flink aantal kilometers maken. 

Aan het begin van de middag komen wij aan in Venice Beach. Esther weet niet hoe snel ze op zoek moet gaan naar  Muscle Beach, een openbare fitness ruimte vol met krachtpatsers. Helaas komt ze van een koude kermis thuis. Geen Schwarzenegger’s voor haar: Gesloten voor renovatie is er te lezen op het bord…

Venice Beach staat vol met kraampjes en hier en daar een straatartiest.. Als wij een show bekijken, wordt de enige man in ons gezelschap er uit gepikt om mee te doen in de show. Laten we het erop houden, dat ze geprobeerd hebben dance moves te ontfutselen bij bovengenoemde. Er zijn kennelijk beelden van, maar deze blijven voor altijd prive..   Al met al was het best leuk en humoristisch, hoewel ze natuurlijk wel op het geld van de toeristen uit waren. Ach we hebben gelachen en gelukkig hebben we de foto’s nog….. .

Next stop: Santa Monica pier. Wow, wat is het hier druk!  Wel gezellig druk. Als je in de buurt bent, moet je hier even zijn geweest., Al was het maar omdat hier “officieel” zich het einde van Route 66  bevindt.

Na een uurtje of twee houden wij het voor gezien bij de pier en is het tijd voor een ijsje! We rijden naar Coldstone Creamery, heerlijk ijs in allerlei kleuren, smaken en combinaties. We hebben een kleinen leuke Small Talk  met Sacha, die zich voorstelt als de eigenaar van de winkel. Bij het verlaten van de winkel hebben wij kennelijk een goede indruk achter gelaten, want hij geeft ons zijn kaartje: “If you ever need money, call me!”. Hij schijnt iets met investeringen te doen, waarbij je zo’n $10.000 per maand kan verdienen, Interessant, ik vraag mij tegelijkertijd af waarom hij dan nog ijsjes staat te verkopen……..  We bewaren het kaartjes als souvenir,….

Op de weg is het altijd druk in Los Angeles, ook nu verwacht tomtom dat wij ruim 90 minuten rijden over 60 kilometer, Over de snelweg wel te verstaan, gelukkig mogen wij over de HOV lane (High Occupancy Vehicle Lanes) oftewel Carpoolstrook. Het scheelt en het geeft een fijn gevoel als je toch wat sneller dan de door meneer Tomtom geplande reistijd op je bestemming aankomt. We rijden de parkeerplaats op bij Downtown Disney, ze durven hier $14,- per uur te vragen voor het parkeren. Echter als je iets koopt van minimaal $20,- mag je drie uur gratis parkeren.  “Paaaaaaaappp, wanneer gaan wij nou eten?” klinkt het van achteren. “We hebben nog steeds niet gegeten.” Het wordt ook wel tijd, want het is inmiddels acht uur.

We worden geconfronteerd met torenhoge prijzen voor een schappelijke maaltijd in dit Disney paradijs. Het paradijs wat wij achteraf eigenlijk best hadden kunnen overslaan, Disney Springs in Florida is veel groter en leuker. We scoren uiteindelijk een goedgevulde burrito bij een soort van Fastfood, die eigenlijk nog best behoorlijk smaakt. De trip naar het hotel valt best mee, in zo’n 30 minuten rijden wij naar de DoubleTree by Hilton Monrovia – Pasadena, ons hotel voor twee nachten. Prima hotel, als was alleen maar vanwege de gratis American cookies de je “as much as you like” mag afhalen bij de balie. Voor enkele dames wordt het dus een koekje voor het slapen gaan…..

Dag 4 – Los Angeles – Santa Barbera – San Simeon

Zes uur wakker. Zeven uur de wekker. Zwemkleren worden bij elkaar geraapt voor een frisse ochtendduik. Esther bedankt als enige. “ik ga even sporten!” Zou dat zin hebben met al die Amerikaanse calorieën deze weken?

Wij verlaten Los Angeles. Wij rijden via Highway 1 en komen na twee uur rijden aan in Santa Barbara. Hier houden we een korte tussenstop. Vanwege de gelijkenis met de mediterraanse kust wordt de plaats vaak de ‘Rivièra van Amerika’ genoemd. Santa Barbara is een welvarende stad waar veel gepensioneerden, beroemdheden en studenten wonen. Het centrum kent prachtige architectuur.

Omstreeks 14:00 uur gaat onze trip weer verder. Wij hebben namelijk een tour geboekt bij Hearst Castle en daar willen wij niet te laat komen. De rit gaat langs de kust en door de bergen. Het ziet er allemaal prachtig uit. Onderweg rijden wij langs Lake Chachume en hebben daar een prachtig uitzicht. Ashley, met haar nieuwe rugtas, is model voor een prachtig plaatje.

We komen op tijd aan bij de Quality Inn aan de Castillio Drive in San Simeon. Vergelijken met het hotel van de afgelopen twee dagen is is dit weer een stap je terug.  Na ingecheckt te hebben en onze koffers uit de auto te hebben gesleurd, begeven wij ons naar Hearst Castle, een historisch landhuis nabij San Simeon. Het landhuis, wat tussen 1919 en 1947 naar ontwerp van Julia Morgan op een heuvel werd gebouwd. Het landhuis werd vervaardigd voor de krantenmagnaat William Randolph Hearst, die het land van zijn vader erfde.

We zijn onder de indruk! Mooi, groot, prachtig. Zeker de moeite waard  voor een tour als je in de buurt bent. Het kasteel beschikt over een veranda en zwembaden die je vanaf de heuveltop een panoramisch uitzicht geven over de Grote Oceaan. Het Neptunes-zwembad (buitenbad) heeft niet alleen een prachtig uitzicht, het is ook nog eens omgeven door Oud-Griekse beelden en de gevel van een voormalige Romeinse tempel die daarvoor uit Europa is overgebracht.

Op aanraden van Carson (De gids van vandaag) eten wij vanavond bij Linn’s Restaurant, een familierestaurant in Cambria. Goede tip! De Olalliberry (een zwarte bes uit de streek) limonade viel in zeer goede aarde. “De lekkerste lemonade die ik ooit heb gehad” zegt Ashley.  Esther geniet van een bord Pot roast (stoofvlees), Ashley een hamburger en de overige twee gaan aan de New York strip. De smaak was prima en naar twee dagen fastfood was de rekening minder belangrijk.. Tegen negen uur rijden we terug naar het hotel, de wilde zwemplannen worden uitgesteld. Het is ook al erg afgekoeld hier aan zee, de thermometer wijst nog maar 16 C aan.  Dus al snel kruipen er een paar onder de dekens.

Dag 5 – San Simeon – Red Wood City (San Francisco)

Opstaan! Het is half zeven, Uiterlijk 08:00 uur stappen wij in de auto voor wederom een mooie dag! Ontbijtje pakken en gaan! De rit van San Simeon richting San Francisco gaat via Monterey langs het mooiste stuk van de kust, de Big Sur!. Wij stoppen regelmatig, o.a. bij het strand waar de zeeolifanten liggen, McWay Falls en Julia Pfeiffer Burns state park. Op grote gedeelte van de route is het alsof wij letterlijk en figuurlijk in de wolken rijden. Het is erg mistig op sommige plekken. Desondanks genieten wij van de dingen die wij tegenkomen.

Nadat wij de zeeolifanten hebben bezocht en in de auto willen stappen hoor ik opeens een stem achter ons: ” Wilt u ons misschien helpen?” Een jong stel met een lege accu, wil graag weer op weg geholpen worden. “Tja , al twee maanden zeggen wij tegen ons zelf niet de lichten aan laten, en vandaag is het gebeurd” zegt de dame in het gezelschap. Het koppel reist al een tijdje door een Amerika met een gekocht busje en maakt de reis van hun leven, Uiteraard helpen wij hen weer graag op weg. Voortschrijdend inzicht, want ze hadden zelf startkabels mee. Het busje start weer en wij gaan beiden weer ons eigen weg.

We vervolgen onze reis dus langs de Californische kust. Het ene uitzicht nog mooier dan het andere. Bij McWay Falls, parkeren wij de auto langs de weg, mede omdat de betaalde parkeerplaats vol is. Een korte wandeling leid ons naar het mooie strandje, met waterval, waar overigens niemand mag en kan komen.

Rond twee uur komen wij aan in Moss landing, keurig op tijd voor onze Whale Watch boottocht op de grote oceaan. Het is nog steeds erg mistig. En ons voorgevoel wordt bevestigt met een e-mail van Sanctuary cruises, gecanceld vanwege de mist! Ai, is dat even een tegenvaller!  We bellen met Brian, hij vraagt of wij de volgende dag kunnen. Helaas gaat ons dat niet lukken. We moeten door. Brian is niet moeilijk en zegt de gemaakte kosten terug te storten. Nu hebben we weer een goede reden om nog eens terug te gaan.

Als alternatief rijden wij naar een Outlet Mall in een uurtje naar het plaatsje Gilroy, geen mist, erg zonnig en 27 C.  Man, man, man wat is het hier druk. Het lijkt wel gratis. Eigenlijk zijn we er al weer snel klaar mee, en toch hebben we bijna $200,- uitgeven aan schoenen en kleding. Omdat de honger toch wel toeslaat en er een In N Out Burger op korte afstand staat, schuiven wij daar aan voor een hamburger en patat. Ook daar is het erg druk en mag het even duren, als de magen weer gevuld zijn is het nog een uurtje rijden naar ons motel voor de aankomende drie dagen in Redwood city, The goodnight inn. De eerste indrukken zijn goed, de koffers gaan de kamer in. De jongste dames nemen nog even een duikje in het zwembad en Esther doet de eerste was van deze vakantie.  Rond tien uur zijn alle ogen weer gesloten.

Dag 6  Red Wood City (San Francisco)

06:00 uur. De eerste beginnen te bewegen, Ik kom erachter dat ik vannacht op een M&M heb geslapen. Ziet er best wel smerig uit als je wakker wordt…..  Ashley begint, jammerlijk genoeg, weer last van haar oor te krijgen.  Vlak voor de vakantie was zij net hersteld van een oorontsteking en deze lijkt nu weer op te spelen. Straks maar even langs een drogist rijden. Hopelijk kan er iets aan gedaan worden. Allereerst gaan wij ontbijten bij de IHOP naast ons motel.

De drogist kan ons niet helpen zonder doktersrecept, In overleg met Ashley kijken we het nog even aan, daar ook het vermoeden bestaat dat er water in haar oor zit.  Uit eigen ervaring weet ik dat dt na enkele tijd ook zeer pijnlijk kan zijn.  We maken ons op voor een (korte) rit naar San Francisco! Daar aangekomen melden wij ons bij Basically Free bike rentals, als je daar een fiets huurt mag je voor hetzelfde bedrag besteden bij Sports Basement, de grootste sportwinkel van San Francisco. Dat levert uiteindelijk toch een nieuwe zwembroek voor pappa en een paar Teva sandalen voor Ashley op.

Museum Mecanique is onze eerste stop. Een museum met allemaal oude speelautomaten. Best leuk om daar even binnen te lopen (is gratis). Alle automaten werken nog en het mooiste is dat ze dat doen tegen ouderwetse prijzen. Op de fiets cruisen we door de stad, hier en daar met moeite, want de heuvel op is het best afzien, In de buurt van de Golden Gate Bridge maken wij een aantal mooie foto’s. Heel even lag hij in de mist, maar dit was ook weer snel weggetrokken. Na een aantal uur leveren wij de fietsen weer in en gaan wij per voet verder,

Fishermans Wharf, de wereld beroemde zeeleeuwen bij pier 39. Plaatsen waar je geweest moet zijn als je in San Francisco bent,  Een plek waar niet heel veel toeristen komen in Marschall’s Beach, hier rijden wij tegen zonsondergang heen voor een foto van de Golden Gate Bridge. Shannon en Ashley besluiten in de auto te blijven; “Mijn voeten kunnen echt niet meer” wordt er bijna tegelijkertijd geroepen. De wandeling naar Marshall Beach is niet groot, maar met heel veel trappen naar beneden, die je op de weg terug dus ook weer tegenkomt! Poeh, dat was een beste klim als je al de hele dag bezig en onderweg bent geweest. Een goede keus van de twee dames om even plaats te nemen in de auto. Het ouderlijk gezag ondernam dus wel de wandeling is was getuige van een prachtig gezicht op de brug in het avondlicht. Ondanks de zweetdruppels meer dan de moeite waard!

Voor Ashley hadden we nog even oorduppels bij de de Amerikaanse Kruidvat (CVS) gekocht, Ook het oor even goed schoongemaakt met een speciaal reinigingsmiddel. Hopelijk gaat het na een nachtje slapen wat beter, Ook de eigen huisarts is even gebeld, echter de assistente zegt niet te kunnen doen qua voorschrift, omdat wij in het buitenland zitten. Ook al is/was ze bekend met een recente ooronsteking. Best opmerkelijk. Aangekomen in het motel, hebben wij door het drukke programma nog niet gegeten. Esther & Ashley blijven achter in de kamer en de andere twee uit ons gezelschap halen even een ‘snelle’ hap bij de KFC. Nou ja, snelle. Het lijkt wel de eerste dag van die knakker in de keuken. Hij is niet erg slim bezig met het bereiden van onze bestelling. Elke handeling start hij nagenoeg weer opnieuw. Het is bijna komisch te noemen, behalve dan het wachten op ons eten.

Dag 7  Red Wood City (San Francisco)

Ashley geeft aan dat het wel wat beter lijkt te gaan met haar oorpijn. Wij blijven er controle ophouden, en als het echt te erg wordt dan gaan we toch maar een dokter opzoeken. Daar zit je natuurlijk niet op te wachten tijdens je vakantie, maar het is wat het is en wat moet dat moet.

Zo-direct gaan wij een stukje varen, want vandaag gaan wij naar Alcatraz. Een voormalig gevangeniseiland.  Esther en ik zijn er al eens geweest, de kids nog niet. “Indrukwekkend, maar ook creepy” zegt Shannon na afloop. “Hadden ze hier ook de doodstraf?’, wil Ashley graag weten. Nee, niet op Alcatraz. We ontmoeten ook Willam Baker, een voormalig ingezetene van Alacatraz. Hij is geïnteresseerd als we zeggen dat we zelf in de bajes werken. William heeft een boek uitgegeven over zijn tijd in Alcatraz. Die kopen we en laten die uiteraard even signeren.

Na deze voormalig gevangenis begeven wij ons nog enkele tijd rondom pier 39.  Aan het einde van de middag is er tijd voor een ritje door China Town. Omdat wij eigenlijk allemaal vinden dat wij vandaag genoeg gelopen hebben, doen wij dat vanuit de auto. Hierna volgt een korte rit naar de Painted Ladies, bekend uit het openingsfilmpje van de TV serie Full House uit de jaren 90.

Wat rest is een tocht de heuvels op naar Twin Peaks het hoogste punt van San Francisco, waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Het waait er wel een beetje, maar wat een uitzicht zeg! Na deze vol hoogtepunten en voetstappen belonen wij ons met een heerlijk stukje vlees bij Outback Steakhouse, waarbij uiteraard de Blooming Onion niet mag ontbreken!

Dag 8  Red Wood City – Coursegold

Na een vervelende nacht voor Ashley hebben wij besloten toch naar de eerste hulp te gaan. De jongedame wilde zelf wachten tot na de vakantie om naar de dokter te gaan, maar het gaat eerder slechter dan beter, dus wij gaan onze eerste ervaring in een Amerikaanse ziekenhuis meemaken.

Gelukkig is die op vijf minuten rijden van het motel en zijn wij vrijwel direct aan de beurt. Ik moet een aantal handtekeningen zetten, ivm privacy en dat we wel verzekerd zijn. Een vriendelijke dokter en zijn assistent kijken in het oor van Ashley, deze blijkt toch weer flink ontstoken te zijn. Het oor wordt even schoongemaakt en we krijgen een recept voor oordruppels en pijnstillers mee. Met zo’n drie kwartier staat we weer buiten. Maar niet voordat ik nog een laatste handtekening heb gezet om de rekening te betalen. Die komt later, we wachten het af… .

Bij de drogist halen wij de druppels op. “Wij hebben alleen 5mg i.p.v. 3,5 zoals de dokter voorschrijft” zegt de dame achter de balie. “We moeten de dokter bellen of dit ook ok is”.  Eerst zegt ze dat het antwoord wel een halve dag op zich kan laten wachten, zoveel tijd hebben wij niet. Na een kwartiertje heeft ze toch groen licht gekregen en kunnen wij 15 minuten later de oordruppels ophalen tegen betaling van $44,-.  Omdat de drogisterij zich in een supermarkt bevondt hebben wij daar direct wat broodjes voor het ontbijt gescoord.

Met wat vertraging in de planning vanwege het bezoek aan de doktor komen wij omstreeks 16:00 uur aan in Coarsegold (Dit is de hoofdplaats van de Picayune Rancheria of Chukchansi Indians, een federaal erkende stam van Yokuts-indianen), nabij Oakhurst. Overnachten doen wij bij Chukchansi Gold Resort & Casino, groot Zwembad!! We besloten om de de rest van de dag te relaxen in het zwembad, bij het buffet, de spelletjes arcade en in het Casino. Het bezoekje aan het casino levert al snel winst op. Binnen 15 minuten is $20,- veranderd in ruim $200,- , gratis buffet dus!  Al met al gaan we slapen met nog zo’n $40,- winst.

Dag 9  Coursegold – El Portal

Rond de klok van zeven uur begint de familie weer te bewegen. Het gaat een stuk beter met Ashley, ze begint weer praatjes voor tien te krijgen. Nog een zes dagen druppelen. Even na achten verlaten wij dit mooie hotel (Aanrader!) en rijden via Oakhurst, richting Yosemite valley. Allereerst maken wij een stop bij het motel America’s Value inn, niet om in te checken maar om een e-reader op te halen die een lid van de Amerika facebookgroep van USA4ALL daar had laten liggen. Aangezien wij er toch langsrijden:  Kleine moeite, groot plezier!  We tanken in Oakhurst en scoren wat lekkers als ontbijt bij de plaatselijke supermarkt.

In ongeveer een uur rijden wij naar Mariposa Grove voor een wandeling langs de grote Sequoia’s! De Grizzly Giant, (Mariposa Grove Rd, Fish Camp, CA 93623) is met een geschatte leeftijd van 1800 tot 2400 jaar volgens velen tevens de oudste boom in de Mariposa Grove.  De Grizzly Giant is 63,7 meter hoog en heeft op anderhalve meter hoogte een doorsnede van 7,8 meter. De omtrek op grondniveau is 29,5 meter.

De rest van de dag brengen wij door in Yosemite National park. In Yosemite leven ontzettend veel dieren. Wij hebben helaas geen geluk, want we spotten geen wolven en/of beren. Wij rijden langs het uitzichtpunt Tunnel View en bekijken onder andere de enorme rotsformaties Half Dome en El Capitan. Wij vermaken ons zelfs enige tijd nabij een beekje, waar even heerlijk de voetjes in het frisse water gaan.

Het is op sommige plaatsen best druk in het park. Parkeren bij het visitor center is er niet meer bij. Alle parkeerplaatsen zijn vol en wij worden vermaand door te rijden. Tegen een uur of vijf arriveren wij bij ons motel voor vandaag. Cedar Lodge aan de Highway 140 te El Portal. Er is niet veel in de buurt, gelukkig is er een heerlijk buitenzwembad en een aantal restaurants.

Wij eten wat bij de grill bar en maken ons klaar voor een plons in het verfrissende water. “Pap, kom je ook? En Mamma jij gaat ook zwemmen!”.  We worden min of meer gesommeerd om ons te voegen bij het jongste gezelschap. Als wij ons een paar uurtjes vermaakt hebben in en rondom het water, begeven wij ons naar de kamer.  De airco werkt niet zo geel goed en het is best warm. De afgelegenheid van dit motel zorgt er voor dat internet via de satelliet werkt en daar betaal je $8,99 voor (12 uur). Nou na 10 minuten hou ik al voor gezien, want e-mail ophalen lukt niet eens en de rest is zo traaaaaaaaggggg..  Zonde van het geld, maar het is net anders. Nadat wij bij de giftshop een paar versnaperingen hebben gehaald, doen vader en moeder zich tegoed aan een biertje en delen we een paar (kleine) zakjes chips..  Het binnenterrein ziet er, als de avond valt, gezellig uit.

Dag 10  El Portal – Bishop

Mooi op tijd wakker vandaag, wij halen nog even wat proviand voor onderweg bij de giftshop en zijn al weer snel onderweg. Je bent op roadtrip of niet. Tanken doen we dit keer voor $4,77 per gallon (3,8 liter) De rit van vandaag gaat andermaal door Yosemite, ditmaal rijden wij over de Tioga Pass. Het hoogste punt begeeft zich op bijna 10.000 feet of te wel drie kilometer.

Met heerlijke muziek van The Eagles uit speaker, maken wij de nodige kilometers:

Rond het middag uur rijden we langs Tenaya Lake, een bergmeer in Yosemite National Park. Tenaya Lake ligt op 2.484 meter hoogte en bevindt zich tussen de Yosemite Valley en Tuolumne Meadows. Het werd gevormd de Tenaya-gletsjer, die ook Half Dome vorm gaf. Dit leent zich ook uitstekend voor een spontane zwempartij. Zo gezegd zo gedaan! Een klein uurtje later maar een mooie ervaring rijker stappen wij weer in de auto.

Onderweg zien wij nog een mooi zicht op Half Dome.  Een vrijwilligster staat klaar met een verrekijker, je ziet de bergbeklimmers als een stil mieren op hoog klimmen. Zes tot acht uur, heen en terug. Nou mij niet gezien. Vanaf het laatste stuk van de Tioga Road bij Lee Vining kijken we al uit over Mono Lake. Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufa’s genoemd.

Een leuke plek in Bishop is Erick Schat’s Bakkery. De bakkerij is oorspronkelijk door een Nederlander opgericht. De winkel is volgestouwd met allerlei lekkernijen, verse broden, donuts, koekjes, ijs en zelfs oliebollen. We kopen er niets, dat doen we morgenochtend. Op zoek naar wat eten stuiten wij op Holy smoke Texas style BBQ, er hoeft niet eens gestemd te worden. Iedereen is wel in voor een lekker stukje vlees. Als we binnenlopen is het lekker vol, zelfs de lokale politie staat in de rij. Dat is een goed teken. Omdat wij geleerd hebben van de grote porties vorige keer in Memphis (zie reisverslag), bestellen wij dit keer drie schotels in plaats van vier. ” ik zit vol”, Ashley is de eerst die opgeeft. “Ik ben ook wel klaar”. Nummer twee is Esther. De laatste twee personen van het gezelschap maken zo goed als het kan de restjes op. Pulled Pork, Chicken, Ribs, Brisket, allemaal even lekker. Een aanrader dus!

De avond valt, de meiden nemen een duik in het zwembad van ons motel (Travelodge by Wyndham Bishop 155 East Elmstreet), de moeder doet de was. En de vader? Die heeft een casino gezien vlak voor Bishop. Een klein reservaat van de Paiute indianen staat een casino toe. Na anderhalf uur, $60,- winst te hebben gestaan en met -$20,- verlies sluit de enige man zich weer aan bij zijn gezin. Nog even met Ashley in de Hottub en dan is het wel weer mooi geweest.  Wij hebben er al tien fantastische dagen opzitten.

Dag 11  Bishop – Palm Springs (Indio)

Vroeg opgestaan vandaag, een lange rit voor de boeg. Veel mensen vergissen zich in de afstanden in Amerika, echter wij hadden ons hierop voorbereid. Met Ashley haar oor gaat het gelukkig weer goed, dus ook die draait weer volop mee. We kopen wat broodjes voor onderweg bij Erik Schat’s Bakkerij en gaan op pad, Hoewel het niet zo voelt, arriveren wij na bijna vijf uur auto rijden (en 470 kilometer) bij Pioneertown. Pioneer Town ligt ten noorden van Palm Springs, het is een Old West-filmset. Het plaatsje werd in 1946 opgebouwd en is elk seizoen weer het decor van ‘gunfight shows’. In Pappy & Harriet’s Pioneertown Palace kun je terecht voor een betaalbare lunch. Wij bestellen de Chili Nachos (Met veel beef er op!) en Cheese fries, erg lekker! Vooral een hapje gaan eten als je een bezoekje brengt aan dit, kleine, maar leuke plaatsje.

De volgende stop in Joshua Tree National Park, in het westelijke deel van het park barst het van de Joshua trees, een wonderlijke, boomachtige plant met zwaardvormige bladeren en groenwitte bloemen. Des te verder je het park in rijdt, dus te minder de bomen aanwezig zijn. Wij maken een pitstop bij Skull Rock, een rots in de vorm van een (je raadt het al) een doodshoofd. Na enkele kilometers bekijken wij de Cholla Cactus Garden, met een van de meest opzienbarende verzamelingen van de Cholla Cactus ter wereld. De cactus groeit hier dankzij een zeldzame combinatie van grondsoort, hoogte, en de droge omgeving. De cactus heeft erg veel naalden, die bij de geringste aanraking van een dier (of een mens!) loslaten en in de huid doordringen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!

Tegen half zes komen wij aan bij het Best Western Date Tree Hotel in Indio, ons hotel voor vandaag. De meiden willen graag ven zwemmen en wij zijn ook wel toe aan een afkoelingsperiode. Bij het zwembad zijn wij niet alleen, twee Spaans/Mexicaans ogende families vieren er hun eigen feestje. Met elk hun eigen muziek, met een zogenaamde boombox lijkt er een strijd gaande te zijn wie de meest afschuwelijke Spaanstalige muziek kan draaien. Bij de een hoor je de Mexicaanse Frans Bauer en bij de andere de Spaans zingende Dries Roelvink. Als de famille van Frans vertrekt wordt het iets dragelijker, echter wij zijn er ook al wel klaar mee voor nu. Er moet immers nog gegeten worden. Later lezen wij overigens dat Boomboxen niet zijn toegestaan, met zo’n geluidsniveau is het verwonderlijk dat er niet even een personeelslid beiden families op de regels is komen wijzen.

De avond brengen wij door in Palm Springs, op een klein half uurtje afstand. ‘Hollywood’s desert playground’, zoals Palm Springs ook wel genoemd wordt, was tot enkele decennia geleden het domein van filmsterren en golfende gepensioneerden. Tegenwoordig hebben ook snowbirds, hipsters en hikers de zonnige plaats ontdekt. Daarbij vliegen de Ferrari’s vliegen je om de oren. Wij ontdekken al gauw dat de prijzen voor een stukje vlees er niet om liegen: 56 dollar voor een New York strip, zien wij bij een restaurant staan. Wordt het dan toch weer fastfood vandaag? “Pap, hier kost een burger maar zeven dollar” roept Ashley, als zij haar oog op de menu kaart van Crazy Mel’s Burgers & bar heeft laten vallen. “En een menu maar $10,-” vult ze aan met de overtuiging om hier een hapje te gaan eten.

De klok heeft inmiddels al acht uur gepasseerd, dus trek hebben wij zeker. Aangezien deze prijzen zeer schappelijk zijn, besluiten wij om hier een burger naar binnen te schuiven. “Heb ik je toch weer geld bespaard”, wordt er nog even aan toegevoegd door de jongste. En eerlijk is eerlijk, de burger is goed te eten en geen van allen krijgt ook nog eens de patat naar binnengewerkt. Vol is vol. Als wij om tien uur de hotel kamer binnenploffen, is het tijd voor rust. Een lange (rij) dag, zwemmen, een avond-bezoekje aan Palm Springs, wij hebben de dag weer optimaal besteed.

Dag 12  Indio – San Diego

Half acht wakker, rustig opstaan. Ontbijtje, en de dames vermaken zich nog een klein uurtje in het zwembad. Vandaag vetrekken wij voor de laatste drie nachten naar San Diego, onze eindbestemming. In San Diego zie je de Mexicaanse invloeden en voel je de Mexicaanse sfeer. Het word een graadje of 24 vandaag, dat scheelt ruim 20 graden (!) met Palm Springs, waar het wel 47 graden wordt deze week!

Net na het middag uur arriveren wij in Old Town, daar herleven de oude Mexicaanse tijden. Er zijn verschillende oude gebouwen (waaronder een gevangenis) en je vindt er koffie van over de hele wereld, ontzettend veel soorten sigaretten en sigaren, Mexicaanse restaurants en souvenirshops. Uiteraard willen wij ook even op zijn Mexicaans lunchen, we strijken neer bij een tafeltje van Casa de Maria. En dan begint het wachten. En wachten.. “Sorry, a few more minutes”, verontschuldigd het bediend personeel zich voor de keer. Het duurt lang, te lang…  Laat dan het eten meer bijzonder goed smaken…

Ondertussen worden bij ‘vermaakt’ door een zanger/gitarist die voor de tweede keer aan zijn repertoire begint en krijgen wij voor de derde keer een schaaltje nachos, als goedmakertje. En dan lijkt het toch echt te gaan gebeuren. Eten!  De kids hebben BBQ chicken wings die niet onaardig smaken, wij hadden Taquitos Dorados: Gerolde tacos met chicken and beef, Nou om even terug te komen op dat goed smaken van het eten, droge kip, taaie beef.. Niet heel bijzonder, eigenlijk moeilijk weg te krijgen zonder vocht. In combinatie met het wachten is Casa de Maria geen aanrader om te lunchen in Old Town. En de tip? Die kunnen ze vergeten.  Nee, het was echt onvoldoende..

Na Old Town, begeven wij ons naar de haven van San Diego. Daar zijn wij o.a het bekende standbeeld Embraced, iedereen kent deze wel. Tenminste als je hem ziet. Na ruim een uurtje wandelen rijden we even door de wijk Coronado, mooie wijk zeg! Daar vind je ook Hotel del Coronado, dat hotel is een van de weinige resterende voorbeelden van een typisch Amerikaanse bouwstijl: houten victoriaanse strandresorts. Het hotel is meer specifiek in laat-victoriaanse Queen Anne-stijl opgetrokken, tevens deed het dienst als inspiratiebron voor het het Disneyland Hotel in Disneyland Parijs.

De terugreis voorloopt voorspoedig. We rijden nog even langs Amsterdam om de E-reader die wij eerder deze vakantie hadden opgehaald af te leveren. Om 10:00 uur NL-tijd stappen wij ons huis binnen. De kids duiken meteen voor een paar uurtjes in bed. Wij pakken de koffers uit, twee van de drie koffers zijn geïnspecteerd door de Amerikaanse douane. Helaas hebben ze niet alle spullen weer goed ingepakt, waardoor er twee glazen pot/fles zijn gesneuveld. Gelukkig zat het nog wel goed in het plastic, dus de schade aan de overige inhoud van de koffer is te overzien.  Na het uitpakken pakken wij ook even ruim twee uurtjes slaap. Om half twee is iedereen er weer uit en dienen wij de dag door te komen.. Boodschappen doen, normale tijd eten en vanavond op tijd naar bed, om zo snel mogelijk in het ritme te komen.

Is zo’n reis nu duur?

In totaal hebben wij voor vier personen bijna 1500 dollar uitgegeven aan eten en drinken. 100 dollar gemiddeld per persoon, per dag. Met een aantal ontbijtjes, twee bezoeken aan Outback Steakhouse en afwisselend van geprijsd en goedkoper is dit een heel mooi gemiddelde.  Wij hebben 2133 miles gereden, of te wel 3413 kilometer. Dat is gemiddeld zo’n 244 kilometer per dag. Het lijkt veel, maar voor Amerikaanse begrippen valt het best mee. Het ontkomt niet aan een stukje rijden, echter voorlopig zitten onze laatste Amerikaanse miles erop. De 2133 miles kosten ons totaal zo’n 324 dollar, bijna 300 euro. Dat komt neer op negen-en-een-halve cent per kilometer.

Wij betaalden voor vier personen ongeveer (bij benadering) voor een reis van zestien dagen uit en thuis het volgende:

• Tickets – 2400 Euro
• Hotel / Motels – 1800 Euro
• Autohuur – 600 Euro
• Brandstof – 300 Euro
• Eten / Drinken – 1300 Euro
• Souvenirs – 100 Euro
• Parkeren/Benzine naar Schiphol – 100 Euro
• Tickets – 400 Euro

Totaal is dat 7000 Euro voor een zestiendaagse trip door Californië 2019, per persoon komt dat uit op 1750 Euro. Inclusief alles.  (Behalve kleding aankopen), en ik durf hardop te zeggen dat wij in veel gevallen niet zuinig hebben gedaan. M.a.w. het kan dus vast wel goedkoper. Wat hotels betreft hebben wij vaak wat in de *hogere* prijsklasse geboekt. Waarom? Nou, gewoon omdat wij dat graag willen, wat dat betreft zijn wij net verwende krengen 😉  Per persoon, per dag zijn wij ongeveer 117 Euro, thuiskom-dag niet meegerekend, armer geworden. Daarbij beseffen wij heel goed dat heel veel mensen niet zo’n reis als bovenstaande kunnen maken!

Wij hopen dat jullie hebben kunnen genieten van dit reisverhaal en er mogelijk inspiratie uit halen. Laat gerust een bericht achter! Vinden wij leuk! Op de foto, een gedeelte van onze Amerikaanse buit…