Michiel Klaassen is werkzaam bij RTL Nieuws op de redactie in New York City. In 2012 liep hij daar al stage en sinds februari 2017 is hij producer bij RTL Nieuws redactie New York.
Waar komt jouw interesse voor de Verenigde Staten vandaan?
“Dat heb ik eigenlijk altijd gehad. Ik heb van jongs af aan interesse gehad in politiek en geschiedenis. Ik ben geboren in 1988. Toen mijn interesse begon was de koude oorlog net voorbij, toen was wel duidelijk dat de Verenigde Staten de enige overgebleven supermacht was. Dus zo heb ik Amerika een beetje leren kennen: als het aller-machtig-ste land in de geschiedenis van de mensheid. Dat vond ik heel intrigerend. Van jongs af aan was ik bezig met de staten uit mijn hoofd te leren, leren over presidenten en verkiezingen en meer van dat soort dingen.
Zo heb ik het land steeds beter leren kennen. Na mijn middelbare school ben ik een jaar naar Amerika geweest als uitwisselingsstudent. Toen heb ik eerst internationale politiek gestudeerd. Die studie heb ik niet afgrond. Dat was een hele academische studie. Daar moest ik enorm veel boeken voor lezen, veel voor schrijven en dat lag mij niet zo. Toen ben ik geswitcht naar de opleiding journalistiek in Zwolle. En toen ik daar de kans kreeg om stage te lopen bij Erik Mouthaan heb ik die kans aangenomen. Ik liep toen stage tijdens de verkiezingen van 2012. En zo is de interesse gekomen.”
In de eerste week van je stage, waar je over schrijft in ‘vuurdoop’, komt het volgende stuk voor: “Als Erik en Dennis bij het monteren een bepaald filmpje nodig hebben – vaak weinig accuraat beschreven, bijvoorbeeld: “die ene quote van Romney” – ben ik het eerste aanspreekpunt.”
Hoe ga je als beginnend journalist op de redactie daar mee om?
“In het begin is zoiets zeker spannend. Dat ik dan tegen een stel heel ervaren journalisten/cameramannen moet zeggen van: ‘Sorry, maar ik weet eventjes niet wat je bedoelt’. Maar op een gegeven moment heb ik gewoon gevraagd van: ‘ja, ik heb even wat meer info nodig want hier kan ik niet zoveel mee’. Maar wat wel grappig is, is dat dit een onderdeel van het vak is waar ik steeds beter in werd.
Als je jezelf helemaal in de Amerikaanse, politieke nieuwsverslaggeving hebt gegooid dan voel je elkaar op een gegeven moment zo goed aan dat je dan momenten hebt van ‘Oh je bedoelt die ene quote dat die met een rooie stropdas op het podium in Iowa staat en het net heeft gehad over de zorgverzekering en dan moet lachen om een grapje van een vrouw in het publiek’. ‘Die quote?’ ‘Ja?. Mooi die heb ik voor je’. Dus wanneer je meer ervaring hebt en meer ingespeeld bent op elkaar dan verdwijnen die ‘ik weet niet wat je bedoelt’ momenten op een gegeven ogenblik.”
Mocht je in stageperiode vaak mee met het maken van reportages?
“Ik mocht vaak mee met reportages in mijn stageperiode. Daarbij had ik dan wel een sterk besef gehad dat ik het moest verdienen. Ik wist mijn plek. Op deze redactie sta ik onderaan de ladder. Ik wil daar wel aan toevoegen dat het fijne aan werken in de media is dat het juist helemaal niet hiërarchisch is. Je kunt al vrij snel je baas aanspreken met ‘je’ en als je een beetje initiatief toont, mag je al een hoop doen.
Dat zul je zelf ook vast wel ervaren tijdens je werk bij het Eindhovens Dagblad. Als je initiatief toont, krijg je ook meer verantwoordelijkheid. Als je gewoon hard werkt dan kan er een hele hoop. Om terug te komen op je vraag. Voor mij was het gewoon erg een kwestie van ken je plek, ik wist mijn plek hier en als ik hard werk en veel liet zien dan kan ik misschien een keer hogerop komen.”
Over Election day van 2012 schrijf je het volgende op je website: “Binnen een uurtje terug, okee?” zei Erik nog toen hij me geld meegaf voor de taxi. Dat was makkelijk gelukt, ware het niet dat de taxi op de terugweg muurvast kwam te zitten in het verkeer. En dus ren ik, vijf minuten voordat we beginnen met uitzenden, de redactievloer van AP op.”
Heb je dan het besef terwijl je rond rent dat het wel heel speciaal is waar je mee bezig bent?
“Dat soort momenten heb ik vaak. Ik heb heel vaak dat ik door de straten fiets en naar links kijk denk: ‘oh ja, dat is het Empire State Building. Oh ja dit is mijn stad ik woon hier.’ Dat heb ik veel. Maar op zo’n moment als tijdens de verkiezingen, en dat zul jij als journalist vast ook wel herkennen, dat als er ‘breaking news’ is of er een hele zware deadline is, dan verdwijnt eigenlijk alles om mij heen. Dan ben je alleen maar bezig met je werk. Dus op dat moment was ik eigenlijk alleen maar bezig met ‘Jeetje, ik hoop wel dat ik weer op tijd bij dat gebouw kom zodat we op tijd live kunnen gaan.’ Zodat een slordige miljoen Nederlanders onze ‘coverage’ kunnen zien van hele belangrijke verkiezingen.”
Dit zijn een van de belangrijkste dagen in de carrière van een Amerika-redactie.
“Je hebt op zo’n moment ook een verantwoordelijkheid besef. Zo van ‘jeetje dit zijn een van de belangrijkste dagen in de carrière van een Amerika-redactie.’ Nu moeten we er staan. En dan voelt het af en toe knullig dat je met zoiets futiels als de camera moet er zijn bezig bent, maar soms ben je juist bezig met hele belangrijke dingen. Waar ik dan meer uitdaging uit haal zoals een bepaald feitje opsporen of bepaalde interview kandidaten regelen. Dus je hebt een breed scala aan verantwoordelijkheden als je in de televisiejournalistiek werkt.”
Bij de NOS zit je vaak maar 3 à 4 jaar op dezelfde plek. Erik zit er nu al 12 jaar, Max Westerman die voor Erik er zat was er 16 jaar. Ben je niet bang dat als je er te lang zit dat je in een bubbel terecht komt?
“Ik denk het niet. Het is tegenwoordig gemakkelijk om van alles op de hoogte te blijven wat er in Nederland speelt. Jij zit bijvoorbeeld zelf ook op Twitter. Erik is een grote aanwezigheid op Twitter. Wij kijken de hele dag op Twitter wat er speelt in bijvoorbeeld Nederland. Ik kijk zelf 3 of 4 keer per week nieuwsuitzendingen van RTL terug. De hele dag ben ik bezig met Nederlandse media om te kijken wat er speelt in Nederland en of wij daar bijvoorbeeld een Amerikaans haakje aan toe kunnen voegen.
Dus ik heb inderdaad zelf het idee van niet. Het enige wat je wel mist zijn de gesprekken in de kroeg met vrienden waar je ook een hele hoop van opsteekt of bijvoorbeeld het gesprek bij de koffieautomaat met collega’s. Dat mis je wel. Maar ik heb wel het idee dat je heel gemakkelijk op de hoogte kunt blijven van wat er allemaal speelt. Zeker vandaag de dag.”
Je hebt in zowel Nederland als in Amerika in de wereld van de journalistiek je begeven. Merk je dat je tegen dingen aanloopt?
“Absoluut, absoluut. In Nederland heb ik voor grote namen als de Telegraaf en RTL gewerkt, dus als je zegt dat je daarvoor werkt willen mensen je echt wel te woord staan. In Amerika ben ik Michiel die werkt voor een raar Europees tv-station. Dus je staat echt helemaal achteraan in de rij. Dat betekent dan ook dat dingen die we in Nederland makkelijk voor elkaar krijgen, even een minister bellen voor een quote, zal hier bijna nooit gebeuren.
Je moet dus ook creatief omgaan met hoe je je tijd besteed om aan nieuws te komen. Je moet goed weten wat wel haalbaar is. Gewone Amerikanen vinden het waarschijnlijk wel prettig dat we voor een raar Europees tv-station werken. Mensen zijn dan gewoon veel happiger om met je samen te werken.”
Zijn er ook nog andere dingen die je mist aan Nederland als je in Amerika zit?
“Ik mis de manier van communiceren. Gewoon recht toe, recht aan zeggen waar het op staat. Niet teveel rekening houden met al te veel gevoeligheden. Maar gewoon zeggen dit vind ik matig, dit vind ik wel leuk. Amerikanen zijn veel voorzichtiger. Je herkent het misschien wel dat als een Amerikaan zegt ‘oh that is so interesting’ of ‘interesting how you did that.’ Dan weet je eigenlijk wel zeker dat het alles behalve interessant is. Soms heb ik daar ook geen tijd voor. Zeg maar gewoon wat je bedoelt en dan kunnen we verder. Verder mis ik heel erg aan Nederland dat alles te fietsen is. Hier heb ik nu ook een fiets. Zo’n deelfiets waar je dan een abonnement op kunt nemen en dat is heel praktisch, maar de wegen zijn niet echt ingedeeld op fietsen. En dan hoort New York nog een fietsvriendelijke stad te zijn. Fietspaden beginnen nu wel steeds meer te komen maar nog niet zoals we dat in Nederland kennen. Dus dat mis ik zeer.”
Van de Auteur:
Als je alle verhalen die Michiel Klaassen schrijft/ heeft geschreven over zijn tijd in Amerika wilt lezen.
Klik dan hier: www.michielklaassen.nl
