Of hoe het gezegde “Hoe meer, hoe beter” tweemaal van toepassing is op deze reis. Eerst en vooral omdat we van California nooit genoeg krijgen en ten tweede omdat we ditmaal niet alleen met ons 2 – Jeannine en Ludo – vertrekken maar omdat we ook het gezelschap hebben van onze dochter Ingrid met haar man Peter en dochters Mirthe en Fleur.
California: “The more, the merrier” – Reisverhaal van Ludo Reynaerts – Hoe meer, hoe beter, een reisverhaal van zes personen door Californië.
Als zij ons eind 2022 vragen of we het zien zitten om volgende zomervakantie daar samen naartoe te trekken, moeten we echt geen seconde nadenken. Onmiddellijk worden er verlanglijstjes opgesteld. Als 6 mensen hun wensen neerpennen, is het logisch dat er geschrapt moet worden maar uiteindelijk bekomen we toch een lijstje naar eenieders tevredenheid. We zullen starten in San Francisco om via enkele Californische Nationale Parken, in Anaheim te eindigen. Zij die al een vorig reisverslag van ons hebben gelezen, weten dat wij enorme Disney-liefhebbers zijn. Dit jaar is de 100ste verjaardag van de Walt Disney Company en waar kunnen we dat beter vieren dan in Disneyland.
Dankzij Laura van reisbureau Connections in Hasselt, worden onze plannen en wensen snel in een concreet voorstel gegoten dat op 16 juli 2023 van start zal gaan.
DAG 1 (zondag 16 juli): van BRUSSEL naar SAN FRANCISCO
Onze vlucht met een Airbus A330 van Brussels Airlines vertrekt om 10:45 u. Om rustig te kunnen vertrekken en de ochtenddrukte te vermijden, heeft een luchthaventaxi ons gisteren in de late namiddag naar het Novotel Brussels Airport gebracht. En dat was een goede beslissing want om 6:30 u zit iedereen goed uitgerust aan de ontbijttafel en om 7:15 u brengt de hotelshuttle ons naar de luchthaven. We hebben allen een Fast Lane Pass waardoor inchecken een pretje wordt. Tijd genoeg dus voor een kopje koffie.
We vertrekken met een half uurtje vertraging maar de vlucht verloopt perfect. In Washington stappen we over op een Boeing B772 van United Airlines maar ook die vlucht heeft vertraging. Omstreeks 10:00 PM, een uurtje later dan gepland, staan we met onze bagage in het verhuurkantoor van Avis. Hier verloopt alles behoorlijk vlot en onze Chevrolet Tahoe staat vertrekkensklaar. Om 6 personen met bagage te vervoeren, heeft het reisbureau ons deze Full-Size SUV aangeraden maar het is toch even schrikken als we hem zien staan, zijn omvang is indrukwekkend. Als uiteindelijk iedereen zit en alle bagage veilig opgeborgen is, blijkt dat er amper nog ruimte over is. Een zeer goed voorstel dus!
Nog snel even alle bedieningsknoppen en hendels controleren en we zijn vertrokken. Het besturen van de Tahoe is uiterst aangenaam en de rit van een half uurtje naar onze eerste verblijfplaats op Amerikaanse bodem verloopt vlot. We verblijven 2 nachten in hotel The Line SF dat vlakbij Union Square gelegen is. We worden er heel vriendelijk ontvangen en kunnen snel onze zeer luxueuze kamers betrekken.
DAG 2 (maandag 17 juli): SAN FRANCISCO
De zeer comfortabele bedden van The Line bezorgen ons een deugddoende nachtrust en het ontbijt is prima. Klaar dus om San Francisco aan te pakken!
We hebben op voorhand een excursie geboekt bij San Francisco Love Tours om met een hip Seventies VW busje de stad te verkennen. Afspraak om 11:00 AM op de hoek van Hyde & Jefferson Street. Dit ligt aan het eindpunt van de Powell-Hyde Cable Car Line. Daar het startpunt van deze tramlijn op slechts 5 minuten wandelen van ons hotel ligt, lijkt dit het meest ideale transportmiddel.
Helaas hebben vanmorgen meer mensen hetzelfde idee gehad want er staat een wachtrij van tientallen meters lang. Van de loketbediende in de ticketbooth vernemen we dat we met zo’n wachtrij nooit op tijd op onze afspraak zullen zijn. Het beste alternatief zijn de historische trolleys van de F-Line met een halte vlakbij op Market Street. En dat klopt, om 10:45 AM staan we op de afgesproken locatie. Stipt op tijd arriveert het bont beschilderde VW busje. De enthousiaste gids Tara, dompelt ons onmiddellijk met uitleg en muziek onder in de unieke sfeer van deze geweldige stad. Monumenten, filmlocaties, woningen van celebrities, alles passeert de revue en telkens met vlotte info en de beste songs. De highlights zijn Lombard Street en uiteraard de Golden Gate Bridge. Wij hadden ze al gezien en zijn er ook reeds over gefietst maar vanaf deze locatie (Marine Drive) op waterniveau was ook voor ons een unieke ervaring. Die 2 uren vliegen voorbij en binnen de kortste keren staan we weer aan Pier 39. Het is hier behoorlijk druk maar we vinden een aangenaam plekje in de Pier Market waar we genieten van heerlijke visgerechten.
Het is stralend weer en San Francisco verken je best te voet, dus vatten we al wandelend onze terugtocht richting Union Square aan. Via de charmante Greenwich Steps bereiken we de Coït Tower. Volgende halte is de Saints Peter and Paul Church waar Marilyn Monroe met Joe DiMaggio trouwde en vandaar gaat het richting China Town. Via Stockton Street komen we in het Chinese deel waar de lokale Chinese bevolking de boodschappen doet. Lang blijven we hier echter niet want er heerst een wanordelijke drukte en we verlaten Stockton Street via Ross Alley waar de Chinese Cookie Factory te vinden is. Niet groot, niet vriendelijk maar toch de moeite waard. In Grant Avenue ligt het toeristische deel van China Town. Ook druk maar veel kleurrijker en vriendelijker. Uiteindelijk belanden we terug In Market Street en op Union Square. Daar staat een bezoek aan Macy’s gepland. Deels om te shoppen maar vooral om te dineren in The Cheesecake Factory op het bovenste verdiep. Tot eenieders tevredenheid is er onmiddellijk een tafel beschikbaar want het is ondertussen toch al 7:30 PM en na een erg drukke dag is dit van harte welkom. Het uitgebreide menu met vooral Italiaanse gerechten heeft voor iedereen iets lekkers te bieden. Een overheerlijke cheesecake vormt de gedroomde afsluiter van deze eerste, zeer geslaagde dag in de US.
DAG 3 (dinsdag 18 juli): van SAN FRANCISCO naar FISH CAMP
Alvorens we The Line verlaten, genieten we op het dakterras nog even van een laatste blik op het prachtige San Francisco. Het is toch weer even puzzelen voor alles en iedereen een plaats gevonden heeft in onze Tahoe maar dan verlaten we San Francisco via de imposante Oakland Bay Bridge. We zullen vandaag ongeveer 345 km afleggen om onze eindbestemming Tenaya Lodge at Yosemite te bereiken. Iedereen zit comfortabel, het verkeer verloopt vlot, de zon schijnt en er is prima muziek. Ideale rijomstandigheden dus. Fleur heeft op voorhand op Spotify een playlist gemaakt waarin iedereen zijn favoriete nummers kon plaatsen en die worden nu uit volle borst meegezongen.
De komende zes dagen zullen we redelijk wat tijd doorbrengen in onze Tahoe en daarom slaan we eerst wat voorraad in. We doen dit in de Walmart in Manteca. Winkelen in een Walmart neemt altijd meer tijd in beslag dan gepland. En zeker als je met zessen bent. Als iedereen z’n favoriete drankjes en snoepjes heeft gevonden, kunnen we vertrekken. We hebben tevens broodjes meegenomen voor onderweg.
Alvorens Tenaya Lodge te bereiken houden we nog even halt in Coulterville. Dit oude mijnstadje is een Historical Landmark en werd in 2022 door Readers Digest gekroond tot “The Nicest Town in America”. Tijdens onze voorbereidingen voor deze reis ontdekten we dat er een niet te missen patisserie, de Cakewalk Heirloom Baking Co, te vinden is. Van het menu op hun website krijg je het water in de mond. Groot is dan ook onze verbazing als de zaak gesloten is en de buurvrouw ons vertelt dat de eigenaars al meer dan een jaar geleden vertrokken zijn. Ze weet ons ook te vertellen dat er momenteel nog maar amper 100 inwoners in het stadje zijn. Desondanks is Coulterville absoluut een bezoekje waard.
Omstreeks 6:00 PM bereiken we Tenaya Lodge. Het is een indrukwekkende verschijning in een schitterende omgeving. De lobby is gigantisch, het décor is grandioos en de kamer ziet er piekfijn uit. Gelukkig verblijven we hier 2 nachten. Op hun website hadden we gemerkt dat het hotel tijdens ons verblijf volzet zou zijn. Om zeker te zijn van een plaatsje in hun restaurant Jackelope’s Bar & Grill, heeft Peter op voorhand reservaties geregeld voor vandaag en morgen.
We genieten van een erg lekker diner en als we het restaurant verlaten is het al behoorlijk donker. Yosemite staat bekend om zijn overweldigende sterrenhemel maar helaas is de bewolking vanavond te dik en zijn er geen sterren te zien. Dan maar een ontspannen avondwandelingetje op het uitgestrekte domein en duimen voor een wolkeloze hemel morgenavond.
DAG 4 (woensdag 19 juli): YOSEMITE NATIONAL PARK
Om 7:30 AM zitten we aan de ontbijttafel op het zonnige terras van Jackelope’s te genieten van een uitgebreid ontbijt. Dit gaan we wel nodig hebben want er staat ons een druk programma te wachten.
De toegang tot Yosemite National Park ligt op amper 5 minuten rijden van de Tenaya Lodge. Alhoewel de website van nps.gov waarschuwt voor files aan de inkom, staan er maar een paar auto’s aan te schuiven aan de ticketbooth. Dat ziet er dus al goed uit. Er is amper verkeer op de weg en op de parking ter hoogte van de Wawona Campground staan er ook maar enkele auto’s. Daar genieten we van een zalig momentje op de oevers van de Merced River.
Op weg naar het indrukwekkende Tunnel View, valt het ons op dat er ontzettend veel bos vernield is door branden sinds ons vorige bezoek in 2005. Hoofdzakelijk de bossen aan de linkerzijde van Wawona Road zijn ontzettend hard getroffen. Dan doemt, na een duister ritje door de meer dan 1 km lange Wawona Tunnel, het indrukwekkende beeld van Yosemite Valley op. Om ten volle van die schitterende natuurpracht te genieten, moeten we echter eerst een parkeerplaats zoeken want de rust van het afgelopen uur wordt hier verstoord door een enorme drukte. We vragen ons af waar plots al die auto’s vandaan komen.
We nemen de tijd om voldoende fotosouvenirs mee naar huis te nemen en zetten onze weg verder richting Yosemite Valley. Jammer genoeg wordt de drukte alleen maar groter. De volgende halte op het programma zou Bridalveil Falls moeten zijn maar het is onmogelijk om hier een parkeerplaats te vinden. Dus rijden we maar door naar de Yosemite Valley Parking waar we na enkele rondjes toch geluk hebben. De opzet was om deze namiddag fietsen te huren om zo aan de grootste drukte te ontsnappen. Helaas zijn er geen fietsen beschikbaar en is het onmogelijk om duidelijke informatie te verkrijgen van een over zijn toeren zijnde verantwoordelijke. Dan wandelen we maar naar het Lower Yosemite Fall Vista Point maar ook daar is het behoorlijk druk. Toch wagen we een korte klim over de rotsen om aan de voet van de waterval te geraken. Met dit warme weer levert het een aangename verkoeling op.
Ook het Visitor Center en de Village Store lijden onder de drukte maar daar vinden we per toeval toch nog een plekje op het terras. We verlaten Yosemite Valley en houden nog een laatste halte ter hoogte van Valley View waar we afscheid nemen van een wondermooie plek die vandaag helaas te druk was.
Op de terugweg naar de Tenaya Lodge verheugen we ons al op een lekker dinertje in Jackalope’s Bar & Grill. En om het ongemak van de drukte te compenseren, trakteert Yosemite ons vanavond wel op een wolkeloze hemel vol schitterende sterrenpracht.
DAG 5 (donderdag 20 juli): van FISH CAMP naar SEQUOIA NATIONAL PARK
Voor een ontbijt op een dergelijke locatie moet je de tijd nemen en we genieten er dan ook zo lang mogelijk van. Maar toch zullen we verder moeten.
Fish Camp is ook de thuisbasis van de Yosemite Mountain Sugar Pine Railroad die dagelijks stoomtreintrips aanbiedt door het Sierra National Forrest. Tijd voor een ritje hebben we niet maar het is een schitterende locatie met een indrukwekkende stoomlocomotief. We zetten de weg verder richting Bass Lake en dit is zo één van die locaties waar je enkel een korte stop gepland had maar uiteindelijk niet kan vertrekken. De frivole winkeltjes, de vriendelijke mensen en het indrukwekkende landschap blijven onze interesse prikkelen. We belanden in het Pines Resort op het terras van Ducey’s Bar & Grill voor een verfrissing maar de locatie met zicht op het meer is zo rustgevend dat we er blijven zitten tot na de lunch.
Hoog tijd om richting Grant Grove Village te trekken maar eerst nog even halt houden in North Fork om te tanken. In Grant Grove Village bezoeken we het Visitor Center en wandelen naar de General Grant Tree. Die is met zijn bijna 82 meter de tweede hoogste Sequoia ter wereld maar met een stamomtrek van bijna 33 meter is hij wel de omvangrijkste. In 1928 werd hij gepromoveerd tot “The Nation’s Christmas Tree”. Aan de voet van dergelijke gigantische levende wezens staan, is één van de mooiste belevenissen. Omwille van het late vertrek vanuit Bass Lake zit een rit naar Kings Canyon er niet meer in maar het prachtige panorama vanaf de Kings Canyon Overlook is ook indrukwekkend. We overnachten vandaag in de Wuksachi Lodge in het Sequoia National Park en vanaf Grant Grove Village is dat een klein uurtje rijden. De rit via de Generals Highway is een van de mooiste in South California. We genieten dan ook volop van de omgeving en iedereen ziet achter elke bocht wel iets speciaals. We moeten zelfs onverwachts stoppen voor enkele hertjes die op hun gemak de weg oversteken.
Maar dat ontspannen rijden en een falende GPS zorgen ervoor dat we de afslag naar de Lodge missen en dit veel te laat opmerken. Daardoor hebben we ondertussen toch een 25 miles te ver gereden en die zullen we terug moeten. Het begint ondertussen al behoorlijk donker te worden maar gelukkig weet mijn attente copiloot Mirthe er de moed in te houden en rond 9:00 PM bereiken we de Lodge. We worden vriendelijk ontvangen maar als we vragen of er ook nog iets te eten of te drinken valt, worden we kordaat afgewezen. In tegenstelling tot de voorbije avonden, zullen we het nu moeten doen met enkele graanreepjes en flesjes water uit de automaat.
Hiermee zijn we echter nog niet aan het einde van ons avontuur want bij de overhandiging van de sleutels van de kamer, krijgen we enkel te horen dat we een eindje terug moeten rijden, dat we op de 2de verdieping zitten en dat er geen lift is. De kamers van de Wuksachi Lodge liggen inderdaad een eindje van de hoofdbouw in 3 aparte blokken en wij zitten in de Sequoia Building.
Daar aangekomen, blijkt dat we niet met de auto tot aan de inkom van de Building kunnen want die is enkel bereikbaar via een behoorlijke trappenpartij die amper verlicht is. Een hele karwei dus om onze bagage in de kamers te krijgen. Eenmaal op de kamer houden we het voor bekeken voor vandaag. Benieuwd hoe de omgeving er morgenvroeg onder een stralende zon zal uitzien.
DAG 6 (vrijdag 21 juli): van SEQUOIA NATIONAL PARK naar VISALIA
Zodra onze ogen open zijn, openen we ook de gordijnen om de omgeving te ontdekken. We kijken uit op een dennenbos waarin redelijk wat afgebrande exemplaren staan. Blijkbaar is hier in het verleden een vuurhaard gevaarlijk dicht in de buurt gekomen. Het ontbijt is in de hoofdbouw en verschaft ons een frisse ochtendwandeling. De zon is al volop van de partij en de lucht is staalblauw. We zijn vroeg op en dus is er nog even tijd om in een luie terrasstoel te genieten van een onwerkelijk panorama. In de verte ligt de Wuksachi Lodge te blinken in de zon, omgeven door torenhoge dennen en met de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada op de achtergrond. Een postkaart waardig! We ontbijten gezellig buiten op het terras maar het aanbod is vrij eenvoudig.
Als we terug wandelen naar onze Building, zien we een auto geparkeerd staan voor de inkom. Een eerste reactie: wat die kan, kunnen wij ook. Terwijl de rest de valiezen gaat klaarzetten, zoek en vind ik die toegangsweg. Aangekomen voor de inkom is die andere auto al verdwenen en krijg ik van een personeelslid te horen dat ik best ook onmiddellijk vertrek want deze weg dient enkel voor hulpdiensten en brandweer en de boetes bedragen minimum 1000 $.
Als we echter heel snel de valiezen inladen, wil hij wel even blijven staan voor het geval er toch een Park Ranger langskomt. Ik hol naar boven om iedereen te verwittigen dat het snel moet gaan en neem alvast een valies mee naar beneden. Daar wordt ik onmiddellijk aangesproken door een man in uniform die me wijst op mijn overtreding. Hij wil het echter door de vingers zien omdat het personeelslid bevestigt dat hij me de toelating had gegeven. Er zijn dus wel nog brave mensen.
En nu op weg naar de hoogste Sequoia, maar eerst stappen we nog even binnen in het Lodgepole Visitor Center. Via het Sherman Trail komen we bij de General Sherman Tree die 2 meter hoger is dan de General Grant. We komen niet uitgekeken op de die imposante kolossen maar zullen toch moeten afscheid nemen van dit indrukwekkend décor. Het is ondertussen ook behoorlijk warm geworden en het is een pittige klim om terug de parking te bereiken. Moro Rock stond ook nog op het programma maar de warmte en de file naar daar, doen ons besluiten om richting Visalia te trekken. Onderweg stoppen we nog aan enkele Vista Points en genieten van het landschap dat vrij plots verandert van dorre heuvels naar uitgestrekte plantages van amandelen, perziken en abrikozen. We overnachten in de Visalia Marriott at the Convention Center waar we ook dineren.
Het blijft erg warm en het zwembad lacht Fleur toe. Peter, Ingrid en Mirthe volgen haar. Wij kiezen met ons twee voor een wandeling door het centrum van Visalia. En dat blijkt best een heel aangenaam stadje. Door de vele restaurants en bars heerst er een gezellige drukte. Winkels zijn er in alle stijlen, van de elegantste boetiekjes tot de rommeligste tweedehandszaakjes. Als we rond 9:00 PM naar het hotel terugwandelen is het nog altijd 102° F (39° C). Met life muziek op het terras en een lekker drankje genieten we van een zalige, zwoele zomeravond.
DAG 7 (zaterdag 22 juli): van VISALIA naar SANTA MONICA
Namiddag zullen onze wegen zich scheiden. Peter, Ingrid, Mirthe en Fleur gaan naar Universal Studios Hollywood, wij bezoeken Laurel Canyon en Beverly Hills. Voormiddag staat er een rit van meer dan 300 km op het programma en dus moeten we tijdig vertrekken. Halverwege, in Wheeler Ridge, stoppen we om te tanken en broodjes te kopen.
Om 12:30 PM staan we op de Guest Drop-off van Universal City. Peter is absoluut de grootste pretparkenfanaat van ons allemaal en logisch dus dat hij zenuwachtig begint te worden. De Drop-off verloopt vlot en we hebben afgesproken om hen om 6:00 PM hier terug op te pikken.
Wij hebben enkele locaties uitgekozen die we tijdens onze vorige bezoeken gemist hebben. We beginnen in Glendale bij de Grand Central Air Terminal. In 1930 vertrok Charles Lindbergh hier voor de allereerste vlucht van de Westkust (Glendale) naar de Oostkust (New York). In de jaren ’40 en begin ’50 verkozen veel filmsterren deze luchthaven boven het drukke LAX. In 1958 werd de luchthaven gesloten en stonden de gebouwen te huur voor industrieel gebruik. In 1961 besloot Walt Disney hier zijn Imagineers (ontwerpers van attracties) te huisvesten. In 2013 werd de Walt Disney Company eigenaar van het complex en werd de terminal volledig gerestaureerd. Nu is het de vaste locatie voor Walt Disney Imagineering. Volgens de website is het Visitor Center ook ’s zaterdags geopend maar helaas is het vandaag dicht. Jammer, maar toch fijn om op een locatie te staan waar aan de andere zijde van de muur de nieuwste ideeën voor spectaculaire Disneyattracties op de ontwerptafel liggen.
We zetten onze trip verder richting Mulholland Drive waar we halt houden aan de Jerome C. Daniel Overlook. Dit uitzichtpunt werd aangelegd ter gelegenheid van de Olympische zomerspelen van 1984 en biedt een geweldig panorama op LA. Zeker een stop waard.
En nu op naar de Hollywood Hills waar we een bezoek gaan brengen aan Laurel Canyon. Deze plek was van begin jaren ’60 tot mid ‘70s de thuishaven van de LA rockscene. Wereldberoemde groepen als The Mama’s & The Papa’s, The Doors, The Byrds, The Beach Boys, Buffalo Springfield en onze favorieten The Eagles zijn hier ontstaan en maakten hier die onvergetelijke, tijdloze wereldhits. Hun dagelijkse inkopen, de uitwisseling van ideeën en de afspraken om ’s avonds samen muziek te spelen, werden gemaakt in de Canyon Country Store. Die bestaat nog steeds en tegen de muren hangen nog enkele foto’s en posters maar de Indiër die de winkel nu uitbaat, heeft absoluut geen idee van wat hier destijds heeft plaats gevonden. En nu naar de woning van Glenn Frey en Don Henley. Zij vormden samen met 2 andere bandleden in 1971 The Eagles. Hun eerste optreden was als begeleidingsband van Linda Ronstadt tijdens een concert in juli in “Of all places” Disneyland Anaheim.
Als je dan weet dat hits als “Take It Easy” en “Peaceful Easy Feeling” in deze woning werden geschreven, wordt je er toch even stil van. We hebben nog enkele speciale locaties op ons lijstje staan maar Laurel Canyon is niet de geschikte locatie voor een Tahoe. Smalle wegen, steil, bochtig en amper parkeermogelijkheid, doet ons besluiten om te vertrekken. We belanden op Santa Monica Boulevard en passeren “The Troubador”. Nog zo’n unieke plek want hier hebben destijds al die nieuwe groepen hun eerste publieke optredens gedaan.
Hoe dichter we bij Beverly Hills komen, hoe drukker het wordt. Het is zaterdagnamiddag en ontzettend druk, een parkeerplaats vinden met een Tahoe is hier onbegonnen werk. We toeren nog even rond het Beverly Hills Hotel dat de hoes siert van de Eagles LP “Hotel California” en dan zetten we koers richting Universal Studios. We doen dit via North Beverly Drive waar we op nummer 1011 de gigantische villa van de overleden krantenmagnaat William Randolph Hearst passeren. Dit was ooit de duurste woning van Californië die tevens ook dienst deed als woning van Rachel Marron in de film “The Bodyguard”.
Om stipt 6:00 PM staan we op de pick-up locatie en daar treffen we ook onze reisgezellen aan. Ze ploffen in de zetels en hebben blijkbaar een vermoeiende namiddag achter de rug. Ondanks de drukte hebben ze wel veel attracties gedaan. Peter heeft op voorhand voor iedereen een Universal Express ticket gekocht. Daarmee hebben ze elke attractie 1 maal zonder aanschuiven kunnen doen. En ze zijn het er unaniem over eens dat dit een prima idee was. Het half uurtje rijden tot aan Le Méridien Delfina in Santa Monica is te kort om al hun belevenissen te vertellen. Maar we weten ondertussen met zekerheid dat Harry Potter de spectaculairste attractie is.
Ook op dit hotel is totaal niks aan te merken. Mooie lobby, vriendelijk onthaal en prima kamers. Iedereen heeft honger gekregen en 20 minuutjes wandelen naar Third Street Promenade maakt die alleen maar erger. Zaterdagavond, behoorlijk druk dus, maar we vinden een geschikt plekje in de True Food Kitchen. Op nu naar Santa Monica Pier. Het is heel leuk om tussen de marktkraampjes en attracties te wandelen maar er is ook heel veel volk en van op afstand is de pier ook heel mooi. Via Third Street Promenade wandelen we rustig terug naar ons hotel. Gelukkig staat er voor morgen niet veel op het programma.
DAG 8 (zondag 23 juli): van SANTA MONICA naar ANAHEIM
Dit zal wel het laatste van de betere ontbijten zijn. Vanaf vanavond zitten we in de Best Western Plus in Anaheim en uit ervaring weten we dat het daar minder uitgebreid zal zijn. Logisch ook, want tot nu toe was op elke locatie het ontbijt supplementair maar in de Best Western is het inbegrepen.
Er is jammer genoeg nog een “laatste” en dat is de rit naar Anaheim want daar zullen we onze geweldige Tahoe moeten inleveren. In Anaheim doen we enkel het Disneyland Resort aan en de Best Western ligt daar vlak tegenover. Dus hebben we geen auto nodig.
Alvorens ons hotel te bereiken, moeten we echter nog één adres aandoen. En dat is dat van Knott’s Berry Farm. Onze pretpark addict Peter wil absoluut “America’s 1st Theme Park” op zijn To Do lijst afvinken.
Op het middaguur laten we hem achter in de Drop-off zone en wij rijden verder naar ons hotel. Nu moet alles snel uit de auto en dan stellen we vast dat we het heel proper gehouden hebben. Om 1:00 PM sluiten de burelen van Avis in Anaheim en dus moet de auto voor die tijd binnen zijn want ze hebben daar geen Key Drop Box. Gelukkig kunnen we de auto afleveren zoals we hem ontvangen hebben, enkel de tank is bijna leeg, maar dat is zo bepaald in onze overeenkomst. Nu nog een kwartiertje stappen naar het hotel en het eerste deel van onze trip zit erop.
Onze kamers zijn al beschikbaar. We kunnen dus onmiddellijk onze intrek nemen en alles een plaatsje geven want we zullen hier 5 nachten verblijven. Terwijl Peter Knott’s Berry Farm onveilig maakt, wandelen wij richting Anaheim Gardenwalk. Dit is een openlucht entertainment- en winkelcentrum in de nabijheid van het Disneyland Resort. We bereiken het centrum via de ondergrondse parking en dat is echt de moeite waard. Alle wanden zijn bekleed met beeldschermen waarop enorme aquaria met de kleurrijkste tropische vissen te zien zijn. Op het bovenste verdiep lunchen we bij Huckleberry’s en hun “Southern Cookin’ with a California Twist!” mag er best zijn. De Gardenwalk heeft voldoende te bieden om 4 dames een ganse namiddag zoet te houden. Rond 6:00 PM is Peter terug. Hij heeft een taxi genomen want Knott’s Berry Farm ligt maar op een kwartiertje rijden van Disneyland.
Het is ondertussen bijna een week geleden dat we in de Cheescake Factory in San Francisco zijn gaan dineren. Dat was zo goed meegevallen dat we dat hier overdoen. En we hebben er geen spijt van. Om 10:00 PM is het nog altijd zalig buiten maar we zullen de komende 4 dagen zeker niet vroeg het bed inkruipen en dus gaan we dat vanavond wel doen.
DAG 9 (maandag 24 juli): THE WALT DISNEY LA TOUR
Om 8:45 PM staan we voor de lobby van ons hotel waar we om 9:00 PM zullen opgepikt worden door een luxueus busje van de Anaheim Tour Co. Zij bieden een dagtrip aan die volledig in het teken van Walt Disney staat en die hebben we op voorhand geboekt.
Onze gids Tom is een erg vriendelijke en attente man en al snel blijkt dat zijn kennis omtrent Disney indrukwekkend is. We zullen vandaag heel wat Disney-gerelateerde locaties bezoeken en we starten aan de houten schuur waarin Walt Disney in augustus 1923 zijn eerste filmavonturen op Californische bodem opstartte. Die schuur stond oorspronkelijk achter de woning van zijn oom Robert maar werd daar van de afbraak gered en ondergebracht op het terrein van de Garden Grove Historical Society. Walt was 22 jaar toen hij van Chicago naar LA verhuisde waar hij tijdelijk onderdak vond bij zijn oom Robert.
Nu richting Hollywood Boulevard waar we op de Hollywood Walk of Fame op zoek gaan naar de 2 sterren van Walt Disney. Eén voor zijn films en één voor zijn TV programma’s. Gelukkig blijft er ook nog wat tijd over voor een korte verkenning.
De volgende stop is er eentje die kan tellen. We bezoeken het Tom O’ Shatner Restaurant. Dit is een van LA’s oudste restaurants (1922) maar vooral bekend als de plaats waar Walt Disney en zijn medewerkers ontzettend vaak gingen eten. Zo vaak zelfs dat Walt er zijn eigen tafel (#31) had langs de open haard. Het interieur was oorspronkelijk Schots getint maar enkele Disney-animators hebben er een eigen trekje aan gegeven. Je hebt hier echt niet veel verbeelding nodig, om je in een décor van Snow White of Pinocchio te wanen. Indrukwekkend! De lunch is inbegrepen in de tour en eten op zulke locatie is een uitzonderlijke gebeurtenis.
Het Forest Lawn Memorial Park in Glendale heeft meer weg van een park dan van een begraafplaats. Het is enorm uitgestrekt en er liggen honderden beroemdheden begraven waaronder ook Walt Disney. In de Court of Freedom sectie heeft hij samen met zijn echtgenote Liliane Bounds, zijn laatste rustplaats gevonden. Een stilte momentje!
De tour maakt gekke sprongen in de tijd want na zijn laatste rustplaats gaan we naar de plaats waar Walt zijn eerste eigen studio opstartte. Op 16 oktober 1923 ondertekende hij een contract om voor 10 $ per maand het achterste deel van een winkelpand te huren en in te richten als studio. Daarom wordt dit jaar dus de 100ste verjaardag van de Walt Disney Company gevierd.
We passeren nog enkele andere interessante locaties zoals zijn eerste eigen woning en de woning van zijn oom Robert. Die woning is eigendom van de Disney familie en is erkend als Historical Cultural Monument. Ze wordt momenteel volledig gerestaureerd.
Op nu naar Griffith Park waar de beroemde Merry-Go-Round staat die Walt op zondag vaak met zijn 2 dochters bezocht. Het is op een bank aan die carrousel dat Walt het idee kreeg om een park te bouwen waar zowel kinderen als hun ouders zich zouden amuseren.
Na het gigantische succes van Snow White and the Seven Dwarfs in 1938, liet Walt een indrukwekkend en ultra modern studiocomplex bouwen in Burbank. En op deze locatie is nu nog steeds de hoofdzetel van de Walt Disney Company gevestigd. Er zijn ondertussen heel wat wijzigingen gebeurd maar de gebouwen die destijds opgetrokken werden, zijn nog steeds volledig in dienst.
De Walt Disney Concert Hall daarentegen dateert pas van 2003. Het project werd opgestart in 1987 en deels gefinancierd door Walt’s echtgenote Liliane. Na haar overlijden in 1997 was het hun dochter Diane Disney Miller die het project onder haar hoede nam. Dit is het laatste onderdeel van onze Walt Tour en nu terug naar het hotel. Maar niet zonder eerst afscheid te nemen van de plek waar we de ganse dag rondgetoerd hebben: Hollywood. Daarvoor brengt Tom ons tot dicht bij de iconische letters, inderdaad een gepast afscheid. Rond 5:00 PM staan we terug voor de lobby van ons hotel. Het is een bijzondere ervaring geweest.
Nu eerst een deugddoende douche en dan trekken we naar Downtown Disney. Hier hebben we een reservatie voor het dinner in bowling-restaurant Splitsville Luxury Lane. Downtown Disney is de ideale locatie voor een avondje gezellig entertainment. We doen praktisch elke shop aan en daar Downtown grenst aan het Disneyland Hotel, gaan we ook daar even een kijkje nemen. Op de terugweg doen we de gigantische World of Disney aan. Het aanbod is overweldigend maar hetgeen waar we, en daarmee bedoel ik Peter, naar op zoek zijn, is Disney’s MagicBand. Een MagicBand kun je het best vergelijken met een slim polshorloge dat al je inkomtickets, reserveringen voor attracties, shows en restaurants, je Photopass en je Disney Account beheert.
Om zoveel mogelijk attracties en shows te doen en geen tijd te verliezen met zoeken naar restaurants, heeft Peter voor de komende 3 dagen al veel reservaties gedaan. Met die MagicBand zullen we dus overal op tijd komen en niets missen. We zijn benieuwd! Afsluiten doen we met een lekkere koffie op het terras bij Starbucks.
DAG 10 (dinsdag 25 juli): DISNEYLAND
Het ontbijt is goed maar de locatie is er geen om nog even na te genieten. Niet getreurd want we willen toch zo snel mogelijk in het Disneyland Park zijn. We hebben op voorhand de Disney Genie+ tickets aangekocht. Hiervoor betaal je wel een supplement van 25$ per dag op het gewone tarief maar het levert enkele erg aantrekkelijke voordelen op. Het meest interessante is het gebruik van de Lightning Lane Entrance waarmee je aan heel wat attracties de toch wel lange wachtrijen kan overslaan. Tevens kan je onbeperkt gebruik maken van de Disney PhotoPass waarbij professionele fotografen leuke foto’s van je maken op de meest fotogenieke plekjes of met je favoriete Disneyfiguren.
Dankzij de MagicBand verloopt de toegangscontrole zeer vlot en binnen de kortste keren staan we te genieten in Main Street. De meeste bezoekers spenderen ’s morgens weinig tijd in Main Street. Het is dus helemaal niet druk in de Disney Gallery waar de indrukwekkende tentoonstelling “Disney 100 Years of Wonder” loopt. Hier staat tevens de originele bank van aan de carrousel die we gisteren bezochten.
Als we richting Sleeping Beauty Castle stappen horen we in de verte het tromgeroffel van de Disneyland Main Street Marching Band en wat is er leuker dan verwelkomt te worden op de tonen van hun aanstekelijke Disneytunes. De eerste attractie die we doen, was ook één van Walt Disney’s favorieten en kende een gigantisch succes bij de opening van Disneyland in 1955: The Jungle Cruise.
’s Middags eten we in de Plaza Inn. Toen we hier in 2015 waren, werden we zeer hartelijk ontvangen door de enthousiaste Cast Member Steve. Groot is dan ook onze verwondering als we hier nu weer opnieuw door hem verwelkomd worden. Van toeval gesproken.
Bij de reservatie in de Plaza Inn hoort een voorbehouden locatie voor de “Magic Happens Parade” en ook daar heeft de MagicBand ons tijdig voor verwittigd. Dankzij al die reservaties kunnen we ‘s avonds al heel wat attracties afvinken waaronder de meest spectaculaire “Star Wars: Rise of the Resistance”. We dineren in Carnation Café in Main Street en dan is het shopping time. De tijd gaat zo snel dat we te laat zijn voor een goed plekje voor het spectaculaire vuurwerk “Woundres Journeys” om 9:30 PM. Maar niet getreurd want voor overmorgen heeft Peter een verrassing in petto.
We sluiten onze eerste Disneyland-dag af met een kleurrijk drankje in de immens populaire Star Wars bar “Oga’s Cantina”.
DAG 11 (woensdag 26 juli): DISNEY’S CALIFORNIA ADVENTURE
Vandaag staat Disneyland Resorts tweede park op het programma. De zon staat al hoog aan de staalblauwe hemel en dus beginnen we met de enige attractie in het Disneyland Resort waar je gegarandeerd nat uitkomt, de Grizzly River Run. En nat zijn we, maar ze is geweldig. Tijd genoeg om te drogen nu. Ook hier passeren alle attracties vlot de revue ondanks dat er aan de toppers toch wel 60 minuten en meer moet aangeschoven worden. Dus ook hier komen de Genie+ tickets en de MagicBand erg goed van pas.
Wat je hier absoluut niet mag missen is Soarin’ Around the World en Radiator Spring Racers en die laatste bezorgt ons nog een bijkomende verrassing. Net als we het binnen gedeelte bijna achter de rug hebben en de race gaat starten, valt de attractie stil. De lichten gaan aan en via speakers krijgen we de melding om in de auto te blijven zitten tot er een Cast Member langskomt. Na een kwartiertje komen ze ons uit de auto bevrijden en wandelen we naar buiten. Daar krijgen we een ticket om op een later tijdstip de rit opnieuw te doen. Ondertussen bezoeken we Paradise Pier om daarna terug te keren naar Cars.
Ditmaal lijkt alles goed te verlopen en de race is een echte sensatie. Maar… net als we de eindmeet voorbij zijn, valt de attractie weer uit en weer krijgen we tickets voor een nieuwe rit. Die bewaren we tot het donker is want het buitenparcours is feeëriek verlicht. En omdat Ingrid en Jeannine zot zijn van Soarin’, doen we ook die nog gauw een tweede keer.
Het dinner is gereserveerd in het Storytellers Cafe van het Disney’s Grand Californian Hotel dat na een drukke dag een welgekome oase van rust vormt. Ook bij deze reservatie hoort een voorbehouden plaats voor het bijwonen van het kleurrijke avondspektakel “World of Color”. En weeral is er een dag voorbij gevlogen aan het tempo van de hang-gliders in Soarin’.
DAG 12 (donderdag 27 juli): DISNEYLAND
Dag 3 in het Disneyland Resort, terug naar het Disneyland Park waar ons vandaag een unieke belevenis te wachten staat. Jeannine, Peter en ik gaan straks samen in Walt’s voetsporen treden. We hebben namelijk de “Walt’s Main Street Story Tour” geboekt. Om 10:45 AM laten Ingrid, Mirthe en Fleur ons achter aan de Tour Garden, links van City Hall want zij gaan 2 uurtjes shoppen.
Wij worden vriendelijk verwelkomt en krijgen een drankje en onze badge. Om stipt 11:00 AM komt de gids ons oppikken en start de rondleiding door Main Street. Hij overstelpt ons met weetjes en anekdotes over Walt’s onuitputtelijk enthousiasme om van Main Street een plek te maken waarin iedereen zich onmiddellijk zou thuis voelen. Het hoogtepunt van de rondleiding is een bezoek aan het appartement van Walt Disney boven het Disneyland Fire Departement rechts van City Hall.
Walt liet dit appartement inrichten om op de werf te kunnen overnachten tijdens de bouw van Disneyland en om na de opening zijn familie en vrienden daar te ontvangen als ze Disneyland bezochten. Een ongelooflijke ervaring om als grote Walt Disney fan, voor het raam te staan waardoor ook Walt keek om zijn Main Street zien gebouwd te worden. Als afsluiter krijgen we een drankje en een hapje aangeboden op het terras van het appartement met zicht op Main Street. Moeilijk te overtreffen. Wat we eergisteren hebben overgeslagen, doen we vandaag en rond 7:00 PM hebben we zo goed als alles op onze To Do lijst geschrapt. Enkel nog Peter’s speciale verrassing.
Voor vanavond is er een reservatie op het Tomorrowland Skyline Terrace voor een “Dinner in the Stars Experience”. Op het bovenste balkon van het Skyline Terrace beschikken we voor de ganse avond over een tafel vanwaar we tevens het vuurwerk kunnen bekijken. Na een tijdje hebben we echter door dat we het kasteel net niet zien, en het een kan niet zonder het ander. Dus als we goed gegeten en gedronken hebben, trekken we richting Main Street en zoeken ons daar een prima plekje voor het “Woundres Journeys” vuurwerk. En het wordt inderdaad een wonderlijke rit door de wereld van Disney met luid knallend vuurwerk (en dat missen we in Disneyland Paris maar daar hebben ze dan wel weer drones). Een indrukwekkende afsluiter dus van een fantastische driedaagse in het Disneyland Resort.
In Downtown Disney lopen we nog even voor een laatste aankoop door “The World of Disney” en eindigen met een overheerlijke koffie op het terras van Starbucks. Morgen op dit uur hangen we 10.000 meter hoog in de lucht.
DAG 13 (vrijdag 28 juli): van ANAHEIM naar BRUSSEL
Ons laatste ontbijt in de Best Western en dan nog enkel de valiezen ophalen.
Gisteren hebben we aan de receptie gevraagd om een taxi voor ons te reserveren om 8:00 AM. Als er om 8:15 AM nog steeds geen taxi is, gaan we even informeren bij de receptie maar daar vernemen we dat ze vergeten zijn die reservatie te doen. Gelukkig weten ze dit snel recht te zetten zodat we toch tijdig op de luchthaven arriveren. We vertrekken vanop de John Wayne luchthaven in Santa Ana. Dit is korter bij, minder druk maar vooral veel vriendelijker dan in LAX. Jammer genoeg is er ook hier weer een behoorlijke vertraging. Die loopt zoveel uit dat we amper 10 minuten hebben om in Washington over te stappen op onze vlucht naar Brussel.
Die vlucht met een Boeing 787-10 Dreamliner verloopt, buiten een kwartiertje hevige turbulentie, heel vlot zodat we zaterdagmorgen tijdig om 9:00 landen in Zaventem. Het zit er jammer genoeg alweer op maar we mogen absoluut niet klagen. We hebben fantastisch weer gehad, prachtige hotels, geen problemen in het verkeer en we hebben ons programma zo goed als volledig kunnen afwerken.
Nu wacht de volgende uitdaging: het fotoboek samenstellen. En om een keuze te maken uit het fotomateriaal van 6 mensen die graag fotograferen, zal er meer tijd nodig zijn dan 14 dagen.
Ludo Reynaerts
California: “The more, the merrier” – Reisverhaal van Ludo Reynaerts – Hoe meer, hoe beter, een reisverhaal van zes personen door Californië.
